Öncelikle Galatasaray'ın 23. şampiyonluğu hayırlı olsun. Çok özel bir şampiyonluk bu… Cumhuriyetimizin 100. yılında gelen bu şampiyonluk çok anlamlı oldu.

Bir yanda futbol kariyerinde gözünü açtığı kulüpte şampiyonluk yaşayan bir hoca diğer yanda ise bir önceki döneminde yarım kalan ‘puzzle'ı tamamlamaya gelen bir başkan… İki önemli mimarı var bu şampiyonluğun…

Evet, Galatasaray'ın bu şampiyonluğu camia adına çok önemliydi. Düşünün geçen sezon ligi 13. bitiren bir takım vardı. Bir de üstüne rahmetli Başkan Mustafa Cengiz'den boşalan koltuk uğruna sertleşen bir iklim… Nihayetinde çok dersler alan Dursun Özbek koltuğa oturur oturmaz kolları sıvadı. İlk iş taraftarın bir türlü hazmedemediği Torrent ile yollar ayırdı. Okan Buruk nam-ı diğer “Bücür” takımın başına getirildi. Camianın ‘yeterli mi değil mi' tartışmalarının gölgesinde ligde takımını fırtına gibi estirmeye başladı. Icardi gibi, Torreira gibi Mertens gibi flaş transferleri yönetebileceği noktasında kafalardaki soru işareti hiç eksilmedi. Beşiktaş haricinde büyük rakiplerine kaybetmedi. Fenerbahçe'yi evinde 3-0'lık net galibiyetle geçince güven problemi de ortadan kalktı.

Şimdi başta yönetim olmak üzere futbolun bütün bileşenleri taraftarı ile bütünleşti. Hani Dursun Özbek her konuşmasında sevgi ikliminden bahsediyordu ya… Başarılı olmayan başkan o koltukta oturamazdı hani… Öncelikle başkan şampiyonluk sözünü tutmuş oldu. Ben başkanın yerinde olsam şimdi koltuğuma gerile gerile otururum. Öyle bir şampiyonluk geldi ki… Ezeli rakibin ile şampiyonluk makası açıldı (23-19). “Alnınızın akıyla” ya da mayıslar sizin artık… Tebrikler……

Ayrı bir tebrik de 21 gol atan Icardi'ye… ‘Atom karınca' gibi çalışan Toreira'ya… Nelsson-Abdülkerim'e… Büyücü Kerem'e… Hepsi alkışı hak etti.

Şimdi sıra, o özlenen Avrupa Fatihi'nin göstereceği performansta!