Bu artık hepimize ders olsun...
Politika bu olmasın!
Gündelik hayatımızda kimsenin "doğru" görmediği tutumları sırf "Politika sahnesidir, normaldir" diyebileceğimiz bir gevşeklik seviyesine çekmemeliyiz.
Tutarsızlığın normalleştirilmesini hayatımızın hiçbir alanında kabul etmiyorsak, politikada niye kabul edelim?
Hem içinde bulunduğun çevreyi "pusucular" olarak tarif edeceksin hem de bunu söyledikten hemen sonra aralarına geri döneceksin...
Gençlere kötü örnek olmak diyorlar ya, böyle bir şey...
***
Tepki gösterenler haklılar.
İnsanların rastgele fotoğrafını çekmekte neredeyse örtülü bir "şiddet" yok mu?
Bazen sadece insanların değil, enkazların veya çadır kentlerin manzarasını görüntülemek de masum bir iş olmaktan çıkabiliyor.
İşi iyice "afet turisti" gibi ortalıkta dolaşıp fotoğraflamaya çevirmek nedir Allah aşkına?
***
Bilen bilir, Amerikalı yazar bu konuya çok kafa yormuş, okurlarını da düşündürmüştü.
"Nasıl bir kamera, silahın dönüşmüş hâliyse, birinin fotoğrafını çekmek de cinayetin dönüşmüş hâlidir" demişti Sontag.
Retoriği abartmış diyebilirsiniz...
Fakat şu nokta kesinlikle doğru: Görüntü alanla görüntüsü alınan arasındaki mesafede, yine Sontag'ın deyimiyle "yırtıcı bir şey" var.
Özellikle canı yanmış insanların arasında elinde kamerayla dolaşırken özenli olmak, bir "avcı" gibi davranmamak, o mesafeyi iyice açmamak gerek...
***
"Ben cumhurbaşkanı adayıyım" diye ortaya çıkıp o kadar imza bile toplayamayanları düşününce, pek havalı bir siyasi çalım doğrusu...
***
Malum artık birkaç sardunya ve sukulent dışında bütün saksılarımı yenilecek bitkilere ayırıyorum. Çok da hoş oluyor. Meyvelerin tomurcuklandığı ilk günlerin keyfini hiçbir şeye değişmem.
