Sıcağa rağmen, partililer sahaya indiler bile. Seçim varmış gibi mevzilendiler. Her iki taraf da: - Kapı kapı gezeceğiz diyor. Alâ. Lakin biraz tehlikeli bir yol. Ölçüyü kaçırmamak lazım. *Kapıyı çaldınız diyelim. Açtılar. Sizi buyur edeceklerinin bir garantisi yok. Ev müsait olmayabilir. Müsait olsa bile, ev sahibiyle fikirleriniz örtüşmeyebilir. Örtüşüyorsa zaten içeri girmenize gerek yok. Boşuna vakit kaybetmeyin. Yola devam. *Baktınız fikirleriniz örtüşmüyor, ev sahibi gönülsüz... Sizi içeri almak istemiyor. Ama siz ısrarlısınız... İlle eve girecek ve onları ikna edeceksiniz... (Parti yönetimi öyle istiyor.) Fakat, bir dakika. Israr ederseniz haneye tecavüz’e kadar yolu var. Hele sinirli bir ev sahibine çattıysanız, size nazik davranmayabilir. Onun için, fazla ısrar etmeyin. Kapı önlerinde tartışmaya falan da girmeyin. Baktınız hava gergin, usul usul oradan uzaklaşın. *Ey vatandaş!.. Senin siyasi tercihine - güya - kimse karışamaz. Sen öyle zannet. En sağlıklı oy, dağdaki çoban’ın oyudur. Garibim, her türlü telkin ve tavsiyeden uzak yaşar... Kapısını çalan yoktur ki... Yani “Benim oyumla dağdaki çobanın oyu bir mi” diyen o manken kızımız, yine haklı çıktı.