Bu kadarı yeter.

Biraz da kendimize bakalım.

*

- Tuhaf insanlarız.

Bir kar fırtınasının geleceğini bile bile, hem de uyarılara rağmen, binlerce arabayla sokaklara döküldük.

Ne işimiz vardı?

Her yer kapalıydı.

Hastası olanlar hariç,

ne arıyorduk ki sokaklarda?

..........

Biz korona süresince de aynı pervasızlığı yaptık. Hijyen, mesafe, maske üçlüsünü ihmal ettiğimiz gibi sokağa çıkma yasağına da aldırmadık.

Netice malûm.

İki buçuk kere koronaya yakalanmış bir vatandaş olarak kendimden utanıyorum.

***

Televizyonda gördüm.

Trakya tarafı zannediyorum.

Arabasıyla kar yığınlarının

içine saplanan bir beyefendiye muhabir soruyor:

- Geceyi arabada mı geçirdiniz?

- Hayır, yakında bir otel var, oraya gittim. Geceliği bin lira ama 3 bin 500 lira istediler.

- Verdiniz mi?

- Mecburen verdim.

..........

Fırsatçılar orada da var.

Otelin ismini bilmiyorum. Bilsem ismiyle yazardım. Adam isim vermedi. Ya da verdi, muhabir açık etmedi.

Esasen otel kadar müşteriye de

şaştım. Derli toplu birine benziyordu. Ama öyle bir gün, sokakta ne işi vardı? O güzel arabası kimbilir ne hale gelmiştir.

*

İmamoğlu’na gelince...

Onu eleştirmek kadar

kolay şey yok.

Fakaat...

Eleştirmeye hak kazanmak için, önce vatandaşlık görevlerimizi yerine getirmemiz lazım.