Sevgili Güzin Abla, çok çaresizim, ne yapacağımı bilemiyorum. Lütfen, bana yardım edin. Eşimle aynı iş yerinde çalışıyorduk, o en yakın arkadaşımdı. Bana olan ilgisine karşılıksız kalamadım.
En yakın arkadaşım, sevgilim olmuştu. Kaldı ki her şeyimi onunla paylaşırdım. 6 yıldır da normal arkadaşlığımız vardı.
Bunun sonucunda çok güzel bir birlikteliğimiz oldu. Evliliğe karar verene kadar sürdü mutluluğumuz. Ailesi beni hiç istemedi, eşimin zoruyla kabul ettiler. Ama bunu hep hissettirdiler. Ailem de tam tersi, benden çok seviyorlar damatlarını.
Sonuçta kavga gürültü düğünümüzü yaptık.
O süreçte beni çok ağlattılar. Onlarla farklı şehirlerde yaşıyoruz. Hep eşime olan sevgimden alttan aldım, her şeyi sineye çektim.
Fakat eşimde değişimler oldu. Bana karşı güvensiz ve hırçın.
Ailemin gelmesinden rahatsız oldu. Daha 5 aylık evliyiz ama aramızda ayrılma lafları başladı. Onu anlamaya çalışıyorum, konuşmak istiyorum. Ama daha çok öfkeleniyor ve gene tartışıyoruz.
Çok yoruldum Güzin Abla... Mutlu olmak için evlendim. Yine de ailesinin yaptıklarını unutmak için elimden geleni yapıyorum. Sonuçta onlar her şeye rağmen “Eşimin ailesi, biz bir aileyiz, olur böyle şeyler” diyorum ama eşim benimle aynı düşüncelere sahip değil.
Giderek onların etkisinde kalıyor ve benden uzaklaşıyor.
Nasıl davranacağımı şaşırdım, yardımınıza ihtiyacım var.
◊ Rumuz: Kaderim

Sevgili kızım, ben ailelerin birbirini seven insanları ayırmak istemelerine akıl erdiremiyorum. Yıllardır da bu böyle...
Oğullarının sevdiği kızı istemezler, nedeni de belli değildir. Hiç sebepsiz istemezler ya da saçma bir bahane bulurlar.
Bazen de onaylar gibi gözükür ama onların birleşmesini engellemek için ellerinden gelen her şeyi yaparlar. Gelinlerine hayatı öylesine zehir ederler ki sonuçta ilk fırsatta kaçmasına neden olurlar.
Bu nedenle anlattıkların beni hiç şaşırtmadı.
Çok iyi anlaşıyormuşsunuz, evlenmişsiniz, birbirinizi seviyorsunuz, mutlu olmamanız için neden yok...
Ama işte sizi ayırmak için uyguladıkları o sinsi planları işlemeye başlamış.
Eşine neler söylüyorlarsa, onu nasıl etkiliyorlarsa, senden uzaklaşmaya başlamış bile. Ama tabii şunu da söylememe izin ver, eşin de zayıf karakterli bir yapıya sahip olmalı ki bu plana uyum sağlayabiliyor.
Ben senin yerinde olsam sana karşı olan bu aileye doğrudan sorardım, “Beni neden istemiyorsunuz, neden bana karşısınız, sorun nedir?” diye. Hem de bunu eşimin yanındayken yapardım.
Gerçekten de bilmek istemez misin, seni sevmemelerinin nedenini?
Akıllarında bir başkası mı varmış? Senin bir yanlışını mı görmüşler, bir saygısızlığın mı olmuş? Bence karşılıklı olarak açık konuşmanızda yarar var.
Zaten evliliğiniz bu yüzden iyi gitmiyor, belli ki bir süre sonra kopacaksınız…
Belki bir şekilde yüz yüze gelerek, gerçeği ortaya çıkarabilirsin.
Pek emin değilim ama belki bir şeyleri kurtarabilirsin.
Olmazsa da üzülme, çünkü evliliğinin de bu şekilde yürümesi pek mümkün değil, gördüğüm kadarıyla.
Bu sinir harbine daha ne kadar katlanabilirsin ki?